আঁতৰি নাযাবা- অৰ্ণৱ কটকী

দূৰে দূৰে আঁতৰি নৰবা তুমি 

অলপ সময় থাকি যোৱা মোৰ হিয়াৰ বাকৰিত 

বাগিছাৰ মালিনী হৈ মৰম বৰ্ষা নৈ 

বুকুভৰাই বোৱাই যোৱা প্ৰেমৰ এটি মিঠা সুঁতি।।

ডিঙা মেলি উজাই যাম বাসনাৰ পৰশ ল'বলৈ 

পাৰ ঘাটত তোমাৰ ,চপাম মোৰ চেনেহী টুলুঙা নাওঁ।

বা ৰিব বতাহ জাকে চুমি যাব গৰম নিশ্বাসক 

মৰম হৈ নিগৰিব কামনাৰ তেজে ধোৱা ঘাম।।

তোমাৰ মিঠা মাতটো শুনা নাপালে 

দিনৰ পোহৰতে ৰাতি নামে মোৰ কলিজাৰ আকাশত 

জীৱন ভটিয়নী নদী খনৰ বুকুত সপোন বিচাৰি 

আকুলতাৰে সামৰি ৰাখিম তোমাক সাত জনমলৈ।।

দূৰে দূৰে নৰ'বা তুমি আজি মোৰ পৰা আঁতৰি 

ছাঁ হৈ থাকা মোৰ কাষতে আজি 

হিয়াৰ থাপনাত তুমিয়েই মোৰ আছা বহি 

দেহৰ শিৰে শিৰে তোমাৰ নামৰ ৰাগিনী ।।