সমাজ উন্নতি কৰি আগবাঢ়িছে, কিন্তু নৈতিকতা, বিশ্বাস আৰু সম্পর্কৰ মাজত কিদৰে ধ্বংসৰ বতাহ বৈ আছে, সেইটো আমি দিনে দিনে অনুভৱ কৰি আছোঁ। কলিৰ যুগত ৰাৱণৰ অভদ্ৰামি বাঢ়িছে আৰু লগতে সীতাৰ সতীত্ব কমি গৈছে—এই বক্তব্যটি সময়োচিত, বিশেষকৈ আজিৰ সম্পর্ক আৰু ঠগবাজিৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত।
ৰাৱণৰ অভদ্ৰামি – বিশ্বাসঘাতকতাৰ নতুন ৰূপ
আজি আমি দেখি আছোঁ, জীৱনৰ সকলো ক্ষেত্ৰতে এক প্ৰকাৰৰ প্ৰতাৰণাৰ বিস্তাৰ ঘটিছে। সামাজিক মাধ্যমৰ যুগত প্ৰেম, সম্পৰ্ক, আৰু বন্ধুত্ব কৃত্ৰিম হৈ পৰিছে। আগতে ৰাৱণে বলপ্ৰয়োগেৰে সীতাক অপহৰণ কৰিছিল, কিন্তু আজি এই ৰাৱণবোৰ বাহ্যিক ৰূপত সুন্দৰ, চৌখিন, আৰু মায়াময়ী ভাষাৰ মালিক। তেওঁলোকে মিছা প্ৰেমৰ অভিনয় কৰে, বিশ্বাসক খণ্ড-বিখণ্ড কৰে, আৰু হৃদয়ত ক্ষত সৃজন কৰে। কেতিয়াবা এই প্ৰতাৰণা ধনৰ মোহত, কেতিয়াবা দেহৰ লোভত, কেতিয়াবা কেৱল নিজৰ স্বাৰ্থ সিদ্ধিৰ বাবে।
আজিৰ যুগত এই নতুন ৰাৱণবোৰ কেৱল প্ৰেমিক-প্ৰেমিকাবোৰৰ মাজতে সীমিত নহয়; বন্ধুত্ব, পৰিয়াল, কাৰ্যক্ষেত্ৰ—সকলোতে দেখা যায়। এজন লোকৰ বিশ্বাস ভাঙি নিজৰ ফায়দা লোৱা যেন এখন ধান্দাবাজিৰ খেল হৈছে।
সীতাৰ সতীত্ব – বিশ্বাস, আত্মসমৰ্পণ আৰু সংযমৰ অভাৱ
সীতা এক সময়ত আত্মসংযম, বিশ্বাস আৰু নিঃস্বাৰ্থ প্ৰেমৰ প্ৰতীক আছিল। কিন্তু আধুনিক সময়ত সমাজৰ এটা অংশত সীতাৰ এই গুণবোৰ ক্ষয় পাইছে। প্ৰতাৰণাৰ সলনি, সংযম আৰু আন্তৰিকতাৰ অভাৱ সমাজত দৃষ্টিগোচৰ হৈছে। মিছা প্ৰেম, বিচ্ছেদ, দেহৰ লালসাত বিশ্বাসৰ বিলোপ—এইবোৰ আজিৰ যুগৰ তিক্ত বাস্তৱ।
সমাজৰ এটা অংশত 'সীতা'সকলে সহজে প্ৰলোভিত হয়, ঠগিব খোজা লোকক সহজে বিশ্বাস কৰে, আৰু অন্ততঃ নিজেই ধোঁকা খায়। কেতিয়াবা ধনৰ মোহ, কেতিয়াবা চকুত লগা জখলীয়া জীৱনৰ প্ৰলোভনে তেওঁলোকক নিজৰ মৌলিক মূল্যবোধৰ পৰা আঁতৰি নিয়ে। ফলত হৃদয় ভাঙে, সম্পর্ক বিয়োগ হয়, আৰু সমাজত অবিশ্বাসৰ বাতাবৰণ গাঢ় হয়।
সমস্যাৰ সমাধান ক’ত?
ৰাৱণৰ অভদ্ৰামি যদি কমাব লাগে, তেন্তে সমাজত সত্যনিষ্ঠা, সৎ চিন্তা আৰু মূল্যবোধৰ প্ৰচাৰ কৰিব লাগিব। যিসকলে ঠগবাজ, তেওঁলোকক চিনাক্ত কৰি বর্জন কৰিব লাগিব। লগতে, সীতাৰ সতীত্ব যদি ৰক্ষা কৰিব লাগে, তেন্তে আত্মসংযম, বুদ্ধিমত্তা, আৰু বিশ্বাসযোগ্য সম্পর্ক গঢ়ি তুলিব লাগিব।
আজিৰ সমাজত প্ৰেম, বন্ধুত্ব, আৰু সম্পৰ্কসমূহক গভীৰভাৱে মূল্যায়ন কৰিব লাগিব। কেৱল বাহ্যিক সৌন্দৰ্য়, ধন-সম্পত্তি, বা সামাজিক মাধ্যমৰ প্ৰভাৱত পৰি বিভ্ৰান্ত নহ’ব লাগে। সত্যিকাৰ ভালপোৱা, বিশ্বাস আৰু সহানুভূতিৰে সম্পর্কবোৰক দৃঢ় কৰি ৰাৱণ আৰু ভ্রষ্টতাৰ বিৰুদ্ধে ঠিয় হব লাগিব।
উপসংহাৰ
আধুনিক যুগত ঠগবাজি, বিশ্বাসঘাতকতা, আৰু ধোঁকাধাৰিক নিয়মীয়া বাস্তৱতা হিচাপে লোৱা হৈছে, কিন্তু আমি যদি সজাগ নহওঁ, তেন্তে এই সমাজত কোনো সম্পর্কেই সত্য আৰু স্থায়ী নাথাকে। সত্যৰ পথত চলি, নিজৰ মূল্যবোধক সজাগ ৰাখি, আৰু বিশ্বাসযোগ্য ব্যক্তিসকলক বিশ্বাস কৰি আমি ৰাৱণৰ অভদ্ৰামিক হ্ৰাস আৰু সীতাৰ সতীত্বৰ সুৰক্ষা নিশ্চিত কৰিব পাৰোঁ।

নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ