যুদ্ধ -শিল্পী দাস

যুদ্ধ যেতিয়া বাৰুদৰ ৰূপ লৈ

বিশ্বাসৰ পথাৰখন মৰহি যায়,

অস্ত্ৰবোৰ উন্মাদিত হৈ পৰে 

কাৰোবাৰ খুনৰ দায়ী হ'বলৈ।

আপোন-পৰৰ হিচাপ নুবুজে 

কেৱল নিজকে ৰজা সজাই 

নির্লজ্জভাৱে যুদ্ধ চলাই

সুখৰ যাত্ৰাক ভস্ম কৰি।

ক্ষেপণীয় বোমা বাৰুদৰ দৰে 

প্ৰতিটো কথাই ক্ষত-বিক্ষত কৰে,

হিংসাৰ দাবানলত নিজে জ্বলি 

আনকো জ্বলাব খোজে।

প্ৰতিজ্ঞাবদ্ধ কাহিনীবোৰ 

পলকতে ছিন্ন-বিছিন্ন,

অশান্তিৰ ৰুদ্ধ বজাৰত 

নগ্ন মুখা পিন্ধা চৰিত্ৰ।

স্বাৰ্থ পূৰণৰ নিমিত্তে 

দিশহাৰা হৃদয়ে সৰু-ডাঙৰ নুবুজে,

আতংকৰ বাস্তৱ চহৰত 

নিষ্ঠুৰতাৰ ছবি ফুটি উঠে।